LA MONTERA
ENRIQUE
GARCIA RENDUELES (Gijón 1880 1955)
ANTOLOGIA
DEL BABLE
|
|
¿Que non hebies quien te cante
Dicis, querida montera?
¡El diañu! fixe tonaes,
Y xuro de bona mena,
Pa'scaecerne de tí,
Enfotu de la mió tierra.
Qu'apenes hebes historia
Ruxen quien non saben della;
De ti, montera picona;
Del astur rica presea,
Por non ñacer ena villa
Emperifollada y güeca;
Pos yes del valle floriu
Que'l sol santigua y allegra,
Onde blinquen les nuvielles
Y el paxarín gorgoletia,
Del monti per onde gufa
La ñortada y qu'encapiellan
Les ñeves; y yes altiva,
Álzeste irguida y soberbia
Como el pino de les llombes,
Y como robredu recia.
Que
lo diga «El Carbayón»
Cuando
les rodíes en tierra,
Los
brazos puestos en cruz,
Diba
pagate l'afrienta
La
gandaya, sinón viés
Llegar
la Devina Prenda,
Dende
les manos d'Ahumada
Pidiendo
al home clemencia.
¡Benditu quién la mostrara,
Dichosos los que la uyeran!
Entós baxaste rendía
Al suelu'n acatamienta;
Marmullaben les muyeres
«Benditu y alabao» sea,
Desfixrense los ñudos,
Y algamasti gloria eterna.
|
Cómo allegra les quintanes
La mocedá que te lleva
Pa enquillotrar les mozuques,
Que fanse, mialma, mantega
Cuando so I'horrio faluquen
Cosiquines de
querencia;
Y fexéndose
les bobes
Garren el
palu y entiendan
Al par
qu'illos xugazaren
Col ferrete
la cotiella.
Citáisvos pal
día1 Patronu;
Y hay que ver
na carbayera
Picos de cien
mil monteres
Ximielgándose
na rueda
Col atadoñu
na mano
Llevá1 pasu
con fachenda;
Y antes qu'el
diañu la'nriede,
El
dir á buscar la neña
Pa
entamar un xiringüelu,
Lluciese
na enxaradiella,
Compangar
afurfugados
Tarnién
cola media güelta;
Y
al cabu fartos de blincos
Facéisvos
la riverencia;
Y
e'nes manes del mozucu
Rendía
ta la montera.
Echáis
dos cuartos de sidra
Del
carru xunto á la vera;
Y
atapináa de perdones
Van
ufrendate á la neñ
Q'un
ramín de siemprevives
Ponte'n
picu zalamera.
¿Y
que non hebes historia,
Diz alguna mala llengua?
¡Dalgún
collón que na danza
No ye pa meniar la'stiella!
|
Comentarios
Publicar un comentario